Thursday, October 20, 2011

pula at guhit





nagtatampisaw, gumuguhit
ang linyang itim sa binilog
pulang matinding nag-iinit
pinukaw diwang natutulog


pulang buhok, namulang buhok
nasaksak ng bolo, namula
mariin ang pagkakatusok
ulit ulitin ang paghila


galit na galit ang pagtarak
sa madugong papel ng pluma
sumuka, wagas na pagdahak
damdaming sa dibdib naluma


kahit duguan itong sugat
kailanman, di maghihilom
kung ang pagluha man ay dagat
masayang saktan sa pagtikom


at maglaro sa kaisipan
guhit na talagang malikot
bilugin ang pulang katipan
patuloy sa diwa'y kumamot

Foreplay


I am dreaming
Of the ways I could die

My sanity is beside me
Losing
Breaking
Melting
Then I'm dying...

I am hanging in the bathroom
Neck tied
And in the middle
Of the room
Slowly
I die
Grasping for every breathe
But
Not fighting death
My body fights
But the soul
elopes
with death

I am dreaming
again
and again
Every time that the year ends
Every time that the lonely year ends

I am bleeding
In my room
On my bed
With sheets so red, bloody
Beside me is my sanity
Lacerated my skin

my veins

my soul...
Eloping with death

I am dreaming
repeatedly foreseeing
the death

the excruciating pain
of eloping with death

the ecstasy of happiness
in the height of freedom...
from life's sharp claws

I see me
Innocently walking

Then I am stabbed
With a mighty knife
Shiny knife

Then I am bleeding
And life's last sight of light
Was the red blue sky
On the afternoon that I die

The afternoon
I
successfully
escaped life

I embrace freedom
because death

It is my freedom


~10/21/2011~

Wednesday, October 12, 2011

pagsabog ng libog na diwa


NOTE: ang tulang ito ay para lamang sa malalayang kaisipan. :)

Maraming salamat!

~
buhayin aking libog
hubaran aking diwa

hayaang pagnanasa
maghari at manawa 

lalaban kong bawat halik
dadakutin ang pagsabog
kalayaang kay tagal nang nanabik
nangangalmot sa bubog 

hagurin ng maraming dila
hayaang nang mangamoy

o kay sarap!

ang hiwang tumutula
libog na humihiyaw, nanaghoy

sa sarap ng paglaya
ng diwang ikinubli
sa tigang na panloob


 ~
--10/13/2011 --

sa SAPATOS kung PAG-IBIG ay AKO (ano raw?)


Makatlong beses akong nag-ikot sa tindahan ng sapatos sa isang department store sa Ayala. Pangatlong department store na ito na aking ginalugad para makahanap ng sapatos na sasabay sa lakad ng aking mga paa. Minsan na akong nahumaling sa sapatos at itinigil ko na iyon matagal na. Ngayon, nanunumbalik ang aking kahunghangan sa paglalakad ng napakarami mahanap lang ang sapatos na sukat para sa aking mga paa.

Hinahanap ko ang isang sanaysay na misang isinulat ng aking kaibigan tungkol sa sapatos at pag-ibig. Pinadama niya sa akin kung paanong ang pag-ibig ay tulad ng pagsusuot ng sapatos. Ito ang ilan sa mga ideya ng kanyang sanaysay ayon sa aking pagkakaalala:

1. Matatagpuan mo ang sapatos na pagkaganda ganda ngunit hindi naman kumportable ang iyong mga paa. Masakit ito kapag iyong nilalakad. Tila pag-ibig, gwapo siya o maganda pero hindi ka naman masaya. Okey lamang siyang ipakita sa mundo pero hindi ka talaga masaya na siya ang kasama mo sa pag-ibig.
2. Perpekto ang sapatos at ito ang paborito mo sa lahat ng sapatos na naisuot mo na. Ngunit dahil ito ang parating mong ginagamit, napupudpod na ito. At kahit napupudpod na, masarap pa rin ilakad ang sapatos na ito. Nagagawa mong dalhin ito sa iba't ibang lugar. Hanggang isang araw ay nasira na ito at hindi mo na talaga maaring abusuhin. Wala na, wala na ang sapatos. Parang sa pag-ibig, may kapaguran din kung aabusuhin mo ang paborito mong mangingibig.
3. Sa isang department store ay may nakita kang sapatos. Gustong gusto mo ito dahil eksakto ito sa iyong paa, masarap ilakad nung minsang sinukat mo ito, at gusto gusto mo ang disenyo. Ngunit hindi mo binili sa unang beses na hinaplos mo ito dahil sa pag-aalinlangan- agam agam na baka may makita kang hihigit pa rito. Kaya't pinag-isipan mo nga muna ng isang linggo. Pagbalik mo ay nawala na ang sapatos, iba na ang nakabili. Tila pag-ibig yan, eksakto na ang lahat ng pagkakataon ngunit ang puso mo ay may alinlangan. Kung kailan naisip mo nang kunin, nakuha na pala ng iba.

Ang sapatos, tsinelas o sapin sa paa ang araw araw mong kasama kahit saan ka man magpunta. At sa bawat yapak nito, may dala itong aral o di kaya paghahambing sa pag-ibig at buhay na kapupulutan mo ng mga aral o kahit man lamang magagandang konspeto.

Kung si Rizal ay may anekdota sa kanyang tsinelas. Ako naman ay minsang nagsulat ng ukol sa paghihirap kong makahanap ng sapatos na pinamagatang 81/2. Ang sukat kasi ng aking paa ay minsan8, minsan 8 1/2.  Mahirap makatagpo ang isang sapatos na sakto sa aking paa. Tila isang pag-ibig, mahirap makatagpo ng pag-ibig na aakma sa akin.

Napakaraming oras na ang aking iginugol sa paghahanap ng sapatos. Ngunit hindi naman ako susuko basta ang nais ko lamang ay madadala ako ng aking sapatos sa mga nais kong marating. Nais kong ang aking sapatos ay hindi ako papasakitan sa bawat hakbang ng aking mga paa. Hindi ako mapapagod sa paglakad upang makapili ng sapatos.

At kung sa pag-ibig man ay mapagod na, nais kong kahit man lamang sa mga susunod na sapatos na aking aangkinin ay mapapangiti akong muli sa mga paglakad, mga pag-akyat, mga pagtakbo, at bawat paghakbang ng aking paglalakbay.

MANYIKANG PAPEL


Aking paglaki'y maraming paglalaro
Sa ilalim ng buwa'y tagutaguan
Tayaang may langi't lupang biro-biro
Nagtatampisaw sa pinatak ng ulan

Hindi ako humawak ng mga manyika
Ngiti lamang ay matigas, walang buhay
Kagandahang taglay sa mata'y dalita
Ng batang walang malay nang nahahalay

Ang pagsulat ko'y hugot ng inspirasyon
Mga alon ng pagtibok aanurin
Huhuli ng pantig na may paglalayon
Takbuhan, habulan ng mga damdamin

Walang katiting na nasa ang pumantig
Para lamang tumula ng bahaghari
May sinag na bumubulag, kinikilig
Pagdaka ng nasabik na pagwawari

Baldado nang makatula't makasulat
Isang bersiyon ng manyikang nahubog
Sa makataong damdami'y nasasalat
Hawak ang panulat na gustong sumabog


--09/08/2011--

tsokolate kong sabik sa kahon


mabango ang kahong nagmula sa tate
malaki saking mga paslit na mata
nasa loob ang kay raming tsokolate
gustong gusto ko nang magbukas, ngumata

sa loob kaya ay naroon si mami
pagkasabik at pagtatangis sa kan'ya
tulad ng mga tsoklate'y marami
makasama s'ya ay tunay kong haraya

ang samyo nitong kahon ay natatangi
maraming mga damit, mga laruan
pinaghihirapan ni dadi sa saudi
dito sa ami'y pinagkakaguluhan

mula sa kahon kaya ay bubulaga
si dadi'y nagtatago, bumubungisngis
makasama s'ya, sa aki'y mahalaga
sa muling pagsilay, sya'y aking i-kikiss

sa malaking box magbabahay-bahayan
baka nag-iwan sila rito ng halik
kahit dito sila ay mararamdaman
saking pangarap kami ay hahagikgik

sa pagdating nila ako'y maghihintay
pagkalapag ng kahon ay mag-aasam
sa eroplanong sila sana ang sakay
pauwing pinas, ito'y aking dasal

-- 09 / 24 / 2011 --
salamat sir manny. B)

~